maandag 25 juni 2012

B.O.M's veteranentour 2012

Een korte samenvatting van de route


Door John en Pat

Velen zijn geroepen en acht man van de harde kern meldden zich voor de B.O.M veteranentour 2012 die de mannen zou onderscheiden van de gevulde koeken. Je moet heldhaftig, vastberaden of onnozel zijn om je aan te melden voor deze rit van 600 km in twee dagen door het Belgische platteland en 1 of meerdere van deze kwalificaties zijn zeker van toepassing op leden van De DVMA; hulde aan allen die een poging gingen wagen!


Ter voorbereiding op deze tocht werd door sommigen nachtenlang doorgewerkt aan preventief onderhoud van het historisch voertuig of het bouwen van een Camper; andere lieden haalden een half uur voor vertrek nog een vette lap over de tank en vonden het daarmee wel mooi.

De Emu; daar heb je weinig aan
6 tenten en 1 Camper
Peet zoekt plank

En aldus stonden er op vrijdagavond een Mercedesbus, 6 tentjes en een Camper op het grasveld bij de evenementenhal te Berlare. De stemming zat er meteen goed in; verhitte discussies werden gevoerd over het nut van de tweetakt motor (OK voor grasmaaiers), het nut van de Emu (er liepen er twee rond; geen praktische toepassing voor deze beesten) en de communicatie tussen DVMA leden onderling (dat valt nog niet mee!). Bij de lokale Griek werden enorme pizza's naar binnen gewerkt waarna de tenten weer werden opgezocht.

De Goggo met gekneusde neus

De achterburen hadden ondertussen een tent geplaatst en toonden volt trots de Goggo scooter waarmee de tocht aanvaard ging worden; dit betreft een gedrocht dat in nieuwstaat al niet toonbaar is en de semi-gerestaureerde staat van dit exemplaar maakte het er niet beter op; het leek erop of een vorige eigenaar het beestje uit zijn lijden heeft willen verlossen door tegen een muur te rijden, het gebrek aan PKs heeft dit lovenswaardige plan doen mislukken.

Rob in de camper

Die avond rap nog een pilske gepakt en dan onder de klamme lappen in de bus, tent of de Camper. De nacht was kort en onrustig. Menigeen vroeg zich af waarom er een neger op een bongo zat te spelen; dit blijkt echter het karakteristieke geluid van een Emu te zijn. Om half vijf begon de eerste haan te kraaien, rap gevolgd door zijn maten. Om vijf uur scheurde de eerste Belg het terrein op waarna iedereen maar opstond.

Cris en Piet Hein aan het Belgisch ontbijt;
geen spek met eieren bij de zuiderburen

De Belg had een prima ontbijt geserveerd dat rap genoten werd waarna de tenten weer werden ingepakt en het onbetrouwbare motorleder werd aangehesen. De competerende berijders en hun voertuigen konden aanschouwd worden.


De deelnemers hadden een bonte verzameling voertuigen meegebracht; bouwjaren varieerden van 1919 to 1960, tweetakt, viertakt, mooi en minder mooi; maar zeker boeiend en verfrissend vergeleken met wat de VMC vaak ophoest. Gewacht tot een uur of acht en we mochten op weg! Het eerste gedeelte van de rit leidde door dorpen was weinig boeiend, mede door wegomleggingen en werkzaamheden wat leidde tot lang gezoek. Daarna werden de wegen prachtig. In het begin het glooiend Vlaamse land, weldra gevolgd door de heuvels in het Waalse gedeelte en de Ardennen.

Marcel's ES2 bij de eerste stop
De benzine uit Pat's gestrandde
M18 wordt afgetapt...
...de benzine uit Pat's M18
 om Hans weer op weg te helpen
De M30 weer op weg

Al vrij snel echter pech voor Pat; de inlaatklep wilde niet meer lichten en de nokvolger was de verdachte.  De Model 18 vervolgde de rit in de bezemwagen.


(Naschrift van Pat; het was een inferieur spietje dat de geest gaf!
Bah!)


Wat doet die AJS bougie in de BMW?
Ai, de lagertjes "beyond further practical use"

Voorts ging de rit. De Grote Roerganger (Hans) leidde ons door prachtige lanen slechts onderbroken door het vullen van de benzine tanks en het verwijderen van een AJS bougie uit de BMW tot een zacht gekraak aangaf dat ook de voorwiel-lagers van de Triumph het voor gezien hielen. Peet nam het roer over en toonde zich een waardige opvolger door vlot en zonder vergissingen het einddoel van de rit van die dag te vinden.

Cris en Piet Hein aan het Belgisch bier.
Bretels zijn helemaal in de mode
De motorstalling in de kelder

De overnachting ging plaatsvinden in Hotel Ol Fosse D'Outh in Houffalize. Een groot hotel maar zondermeer comfortabel en met stalling voor de motoren in de parkeergarage. Wederom een aangename atmosfeer met het gebruikelijke gekeuvel van mannen die zonder hun betere helft op stap zijn. Vanwege de lange dag na een paar pintjes vroeg onder de wol.

Klaar voor vertrek,
vroeg in de ochtend

De volgende dag weer op 05.30 opgestaan om de rommel op te pakken en de motoren klaar te zetten.

Benzine in de magneet

Klokslag 07.00 gingen we op stap en meteen weer een prachtige rit door heuvels en dalen. . . . en gelukkig kwam Stanley Woods na zijn ontsteking van benzineresten geschoond te hebben ook weer door.

Bij de eerste stop op zondag
John's trouwe M18, kort voordat de helft
van de tankrubbers kwijt raakten

Snel arriveerden we bij de eerste stop. Marcel en Rob die we tot dan toe kwijt waren sloten weer aan; Marcel lieten we weer achter met een gebroken koppelingskabel en wat tonnetjes waardoor hij later  de rit nog een stukje kon vervolgen tot de Man met de Hamer zijn kabel definitief sloopte en hij ook de bezemwagen inging voor het laatste stukje.

Twee mannen en een sproeier

Verder ging het weer; de route werd alleen maar mooier. Af en toe reden we alleen en af en toe in een bont gezelschap van alles wat op 2 wielen wil voortbewegen. Weer wat kleine reparaties; de sproeier van de machtige DKW zat even verstopt en Piet Hein hebben we achter moeten laten toen de accu van de BMW explodeerde; de bezemwagen had gelukkig een nieuwe waardoor ook de BMW de rit op eigen kracht kon voltooien. Het weer wat tot dan toe prachtig was geweest sloeg aan het eind van de ochtend om naar regen maar dat mocht de pret niet echt drukken; meer problemen hadden we met de vermaledijde kasseien wegen die hier en daar in het parcours zaten.

De vermaledijde Zundapps

Eind van de middag klaarde het weer weer op en bij de laatste stop van die dag werd weer een pintje genoten in een klein etablissement met volledige vergunning. Enigszins ontdaan waren we wel dat we wederom opgewacht werden door de Zundapp met tijgerzadel, die de rit dus wederom sneller aflegde dan wij, bereden door een meisje van ongeveer 16. Er van uitgaande dat wij veel betere coureurs zijn dan meisjes van 16 kunnen we concluderen dat Zundapps betere tweewielers zijn dan onze machtige viertakten en zoeken we naarstig naar de fout in die redenatie.

Om een uur of zes waren we weer terug in Berlare waar de zon weer scheen iedereen in een opgewekte stemming de stalen rossen weer op aanhangers of in bussen snoerde. Vijf van de acht motoren hadden de 600 km gehaald, acht gezellige mannen hebben zich weer prima vermaakt.

Ten laatste nog een eervolle vermelding voor Peet; met zijn Matchless als juiste en beste keuze voor deze rit (kasseien en befaamde Belgische betonwegen) heeft hij de die-hard laatste vier tDVMA'ers door de regen terug naar Berlare geleidt. Hiermee heeft hij zijn aspirant DVMA lidmaatschap definitief omgezet in een volwaardig lidmaatschap. Laat daat geen twijfel over zijn Peet! Hulde namens de rest.