Een jaarlijks terugkerend evenement, de beurs in de sporthal in Wormer. In het holst van de nacht (06.15) ging de wekker omdat ik om 07.00 bij Rob zou zijn om omstreeks 08.00 in Wormer te zijn waar we Hans zouden aantreffen bij de sporthal; hoopten we, Hans is soms net een wijf met haar mobiel onhoorbaar in een handtas onder de zakdoekjes, lippestift en maandverband want hij neemt zijn mobiel ook NOOIT op. Het ging gelukkig goed en om klokslag 08.00 werd de partij schroot de hal in gedragen.
 |
| De DVMA clubwinkel |
Het was al gezellig druk. Een blik om je heen naar de verzamelde meute doet je even nadenken of je hier bij wilt horen; het zijn veelal rare en wat oudere en morsige mannetjes die ongeschoren en met dikke vuile vingers door bakjes met roestige meuk lopen te rommelen. Afentoe zie je er eentje die wat sneller begint te bewegen; het hoofd loopt rood aan, de mondhoek begint te trillen, er loopt vocht over de kin, de kringspieren worden losser. Dat is het moment waarop De Ontdekking gedaan wordt, het onderdeel waar al jaren naar gezocht werd, de aankoop die de vrienden jaloers gaat maken. Proberend de emoties te verbergen vraagt hij met trillende stem "wat dat mot kosten" Er wordt een willekeurig bedrag genoemd, de poeplap wordt getrokken, de euri's overhandigd en de gelukkige nieuwe eigenaar rept zich weg met zijn aankoop. Om er even later achter te komen dat de nieuwe aanwinst stuk is, van een verkeerd model, verkeerd jaar en bovendien versleten.
 |
| Kopers! |
Dan is er nog een ander slag volk; De Linkmiegel. Deze ziet er wat gecultiveerder uit, nonchalante sweater-met-merk, haartjes gekamd, goed voorbereid met stevige rugtas of steekwagen, veelal met een portemonnee met netjes gesorteerde biljetten. Deze man heeft een baan achter een buro, een vrouw die zijn hobbie "zo eeeenig!!!" vindt, geld genoeg maar alles is te duur. Zo vroeg zo'n type ons wat een prachtig orgineel 1947 Triumph manual moest kosten. 18 euro. "Veel te duur" zegt de schlemiel, want er "zit een vlekje in", "kan het ook voor een tientje". Gelukkig zijn (sommige) DVMAers subtiel en deze zijden sok eindigt niet onder de beschermlaag voor de vloer van de sporthal waar hij thuishoort.
Het was verder echter bar gezellig; bijna iedereen van de DVMA was aanwezig en bijna iedereen keuvelde gezellig met elkaar over lopende restauraties, nieuwe aankopen en grootse plannen. Er werd flink verkocht en de winst werd ook direct weer besteed aan de aankoop van nieuw-oud-prachtig spul. Voldaan werd de resterende rommel (on-be-grijpelijk dat men dit niet koopt, zijn ze gek of zo) op het eind van de dag weer in de kofferbak gepleurd en spoedde zich men terug naar moeder de vrouw.
